Lockwood’s trip down the rabbit hole of 'the portal’ is an irreverent exploration of our changing language, humour and self-perception. It’s hypnotic and disorientating, the kind of stream-of-consciousness prose which rarely lets you catch your breath.
„Klara i słońce” to kawał świetnej literatury, niby fantastycznej, ale tak bliskiej człowiekowi i życiu, że usatysfakcjonuje każdego kto ceni dobre, ambitne i poruszające książki. Klara to humanoidalna maszyna, Sztuczna Przyjaciółka, która ma zdolności poznawcze i empatyczne.
This is pretty exceptional. A novel about a 12th century abbey and the nun who leads it into prosperity after being banished there is not a story I would have thought I might enjoy. But I did. This is gloriously written. The level of detail of 12th century life is remarkable. Marie, the heart of this novel, is fierce and formidable.